Οι θάλασσες του Νότου είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που γενικά με ξένισε. Η δράση του είναι πολύ αργή και ο συγγραφέας αναλώνεται σε λεπτομέρειες οι οποίες δεν σχετίζονται με την υπόθεση, αλλά πιο πολύ προσπαθούν να περιγράψουν ένα γενικό πλαίσιο του χώρου που κινείται ο ήρωας του, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Καρβάλιο αλλά και του τρόπου με τον οποίο περνά την καθημερινότητά του. Η υπόθεση αφορά τη διαλεύκανση ενός φόνου του Στιούαρτ Πεδρέλ, ενός πλούσιου βιομήχανου και κατασκευαστή που αγνοούνταν για περίπου ένα χρόνο. Μόνο στο τέλος του μυθιστορήματος καταλαβαίνει ο αναγνώστης πως ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης. Μέχρι τότε έχει αναλωθεί στο να διαβάζει συνταγές που αρέσουν στον Καρβάλιο, τα κρασιά που πίνει αφειδώς αλλά και περιγραφές της προσωπικής του ζωής. Γενικά είναι φλύαρο, χωρίς ουσία και πολύ κουραστικό. Να σημειώσω πως υπάρχουν ούτε λίγο, ούτε πολύ, 69 παραπομπές που σε αναγκάζουν να διακόπτεις την ανάγνωση για να τις διαβάσεις. Με κόπο το τελείωσα και αν και στο τέλος μου κράτησε το ενδιαφέρον, πέρασα πολλά βράδια που με δυσκολία περνούσαν οι σελίδες του...